چرا بعضى وقتها از هموطنان خارج نشينم بيزار/دلگير ميشم؟

قبل از عيدى، براى انجام كارى رفته بودم سوييس ، ايرانيهاى مقيم آنجا در يكى از شهرها بازار نوروزى اى برپا كرده بودند همراه با غرفه هاى متعدد از بستنى اكبر مشدى گرفته تا شيرينى و آجيل و كتاب و سى دى تا چلوكباب و غيره ، با اولين نگاه در بساط غرفه ها متوجه شدم كه اين دوستان ايرانى, كوچكترين علاقه اى به جريانات جارى روز كشور ندارند - ناگفته نماند كه منهم با نظر احتمالى خيلى از دوستان موافقم كه هميشه كه آدم نبايد سياسى باشه و سياسى فكر كنه ! - ولى واقعيتش اينه كه براى كسى كه از ايران ميايد و با پوست و گوشت خود ظلم وبيداد را احساس كرده و يك نيم نگاهى و كورسوى اميدى به هموطنان خارج كشور دارد ، كمى حيرت انگيز بود كه هيچ اثرى و هيچ اثرى از نمادهاى جنبش آزاديخواهيمون كه همانا جنبش سبز باشه نديدم ، دريغ از يك بادكنك سبز ! ، طنز ماجرا در جايى پررنگ تر ميشود كه وقتى خيلى آروم و محترمانه از صاحب يكى از غرفه ها سوال كردم "دوست عزيز آيا نمادى - دستبندى - چيزى از جنبش سبز هم براى فروش داريد كه من بخرم؟" در كمال ناباورى ايشان با صداى نسبتا بلند جوابم را اينطور داد " نه داداش ، ما سبز مبز و اصلاحات مصلاحات نميشناسيم و نيستيم ، ما فقط ميگيم براندازى و و السلام " !
حال من نميدانم از كجاى ظاهر من به اين نتيجه رسيده بود كه من دنبال اصلاحات هستم و اصولا ايشان چطور و به چه نحوى قراره براندازى كنند ؟ سواليست كه تا همين الان هم جوابى برايش پيدا نكردم .
نا گفته نماند كه بنده نه مامور وزارت اطلاعات هستم و نه سانديس خور و نه قصد تضعيف جنبش را دارم، فقط بعنوان كسى كه دلى در گرو ايران دارم و فكر ميكنم جنبش سبز در حال حاضر تنها راه نجات ايران است و بس .
بقول شاهين نجفى عزيز در ويديويى كه در اينجا گذاشتم ....شايد ميرفت اروپا الان دو تا پاس داشت ....ديگه حرف سياسى نميزد ميترسيد!!!!

اما حال فكر ميكنم كه ما ايرانيها حالا حالا ها خيلى راه داريم تا به مقصد برسيم - همين.

بالاترين